OLED

Jednym z najnowszych trendów w technologii wyświetlania są organiczne diody LED (OLED). Ich odmiany to polimerowe diody LED (PLED), diody LED na bazie drobnych cząsteczek (SMOLED) i diody LED na bazie dendrymerów. Wszystkie te warianty są wykonane z substancji elektroluminescencyjnych (substancji, które emitują światło pod wpływem prądu). Wyświetlacze OLED są jaśniejsze, zapewniają wyższy kontrast, zużywają mniej energii i oferują szersze kąty wyświetlania niż wyświetlacze LCD.

Diody OLED składają się z emitującego światło materiału organicznego umieszczonego między dwiema płytkami przewodzącymi, jednej z materiału typu N i drugiej z materiału typu P. Struktura molekularna materiałów typu N, choć neutralna elektrycznie, zawiera dodatkowy elektron, który może poruszać się stosunkowo swobodnie w materiale. Materiały typu P mają odwrotną budowę. Brak elektronu tworzy otwór, który może się swobodnie poruszać. Dodatkowy elektron i otwór powstają w wyniku niedopasowania elektronów walencyjnych w strukturze molekularnej materiału typu P lub N.

Organiczna dioda LED (OLED) to dioda LED, w której emisyjna warstwa elektroluminescencyjna jest zbudowana ze związku organicznego emitującego światło pod wpływem prądu. Ta warstwa organicznego półprzewodnika jest umieszczona między dwiema elektrodami. Zazwyczaj przynajmniej jedna z tych elektrod jest przezroczysta. Diody OLED są używane do budowy wyświetlaczy w urządzeniach cyfrowych takich jak telewizory, monitory komputerowe, telefony komórkowe, ręczne konsole do gier i urządzenia PDA. Ważnym obszarem badań jest rozwój urządzeń z białym diodami OLED, których można używać w zastosowaniach o stałym oświetleniu.

Dostępne są dwie rodziny diod OLED — jedna opiera się na drobnych cząsteczkach, a druga wykorzystuje polimery. Dodanie do diody OLED ruchomych jonów tworzy emitującą światło komórkę elektrochemiczną (LEC), która charakteryzuje się nieco innym trybem pracy. Wyświetlacze OLED mogą być wyposażone w sterowniki z matrycą pasywną (PMOLED) lub aktywną (AMOLED). W trybie PMOLED każdy wiersz i każda linia wyświetlacza są sterowane sekwencyjnie, czyli kolejno, podczas gdy sterowanie AMOLED wykorzystuje płytkę backplane z tranzystorami cienkowarstwowymi w celu zapewnienia bezpośredniego dostępu i przełączania poszczególnych pikseli, dzięki czemu możliwe jest tworzenie wyświetlaczy o wyższej rozdzielczości i rozmiarach. Wyświetlacze OLED działają bez podświetlenia, co zapewnia głęboką czerń, a także mniejszą grubość i wagę niż w przypadku wyświetlaczy ciekłokrystalicznych (LCD). W warunkach słabego oświetlenia (na przykład w ciemnym pokoju) ekrany OLED zapewniają wyższy współczynnik kontrastu niż ekrany LCD niezależnie od tego, czy w danym wyświetlaczu LCD zastosowano zimnokatodowe lampy fluorescencyjne, czy podświetlenie LED.